Róża czy korniszony?

Dziś 8 marca. Czy muszę mówić jaki to dzień? Oczywiście Międzynarodowy Dzień Kobiet. Mimo że co roku zarzekamy się, że wolałybyśmy być doceniane na co dzień, a nie od święta, raz do roku 8 marca, to i tak tego dnia aprobujemy hołdy, kwiaty, życzenia, wyrazy podziwu dla naszej kobiecości. Goździk, rajstopy, róża, śniadanie do łóżka, wypatrzona książka… każdy przejaw pamięci ze strony mężczyzn przyjmujemy z uśmiechem. Bo przecież jest Dzień Kobiet. Bo przecież należy się.
Co więcej, kupując sobie kolejną torebkę, buty czy spodnie szepczemy sobie, że oto zrobiłyśmy sobie prezent z okazji Dnia Kobiet. Jakby chcąc zabezpieczyć tyły na wypadek gdyby nikt nam nic nie sprezentował. A może szukając usprawiedliwienia dla jakiegokolwiek wydatku na siebie?

Eeeech. Wczoraj kupiłam sobie spódnicę. Małżonek zapytał mnie, czy to z okazji dzisiejszego święta. Otóż, nie, Kochanie. Kupiłam ją, bo spodobała mi się, bo leżała idealnie, bo jest śliczna. Bo tak. Bez okazji. A może z okazji dnia 7 marca? Zaraz, zaraz, jakie wczoraj było święto? Bo na pewno jakieś było… Tak. Dzień Nauczyciela w Albanii. Dlaczego nie miałabym sobie zrobić prezentu z takiej okazji?

Planowałam napisać o czymś innym, wczoraj w metrze naszło mnie natchnienie i temat mi się w głowie narodził. Ba, nawet usiadłam do tegoż komputera, na którym właśnie piszę, z myślą o tamtym temacie i stwierdziłam, że Dzień Kobiet to świetne rozpoczęcie tegoż tekstu… Ale nie. Jakoś poszło w inną stronę, więc nie będę udawać, że omijam 8 marca szerokim łukiem. Nie mogę go ominąć. Gdzie nie zajrzę, tam Dzień Kobiet. Kwiatki, życzenia, zdjęcia półnagich mężczyzn w różowych fartuszkach szorujących podłogę jako ucieleśnienie marzeń milionów kobiet. Hello! Naprawdę??? Naprawdę marzycie o tym, by jakiś mięśniak wycierał Wam kurze w mieszkaniu albo sterczał przy zlewie w kuchni? I to koniecznie w fikuśnych koronkach… Zżymamy się (przynajmniej ja się zżymam) na uprzedmiotowienie  kobiet, które widać w reklamach chociażby – bo jak samochód to z piękną kobietą obok, bo jak proszek do prania, to mówi o nim kobieta, bo lekarstwo na zgagę to znów kobieta. Krem, zegarek, nawet w reklamie szamponu dla mężczyzn musi wystąpić jakaś super laska. Wiec wkurzamy się na to, a jednocześnie z okazji Dnia Kobiet zrobiłybyśmy to samo z mężczyznami. Wcisnęłybyśmy ich we frywolne fatałaszki, odkurzacz w dłonie i wio! Do roboty, a my będziemy patrzeć. Niech to będzie tylko na zdjęciu, ale serio? Powiedzcie, czy to naprawdę sprawiłoby Wam przyjemność? Mnie osobiście bardziej wprawiłoby w zażenowanie.

Uwielbiam być kobietą, naprawdę. Owszem, musimy depilować nogi, co jest bolesne. Mamy okres, upierdliwe, ale konieczne, jakby nie patrzeć. Ciąża? 9 miesięcy i dodatkowe 15 kilo (oby tylko). Ale powiedzmy sobie szczerze, fajnie jest być kobietą. Tak zwyczajnie i po prostu i wcale nie od święta, raz do roku, ale codziennie. Każdego jednego dnia. Nie muszę obudzić się 8 marca i cieszyć się, bo w końcu mój Mąż o mnie pomyśli i przytarga mi w zębach kwiat, którego zresztą nie lubię, bo nie lubię ciętych kwiatów.
Lubię, kiedy On o mnie myśli każdego dnia i jadąc na zakupy przywiezie mi słoik korniszonów, mimo że nie ma go na liście zakupów, ale wie, że lubię, więc pamięta. Lubię robić Mu kanapki do pracy, nie tylko z okazji Dnia Chłopaka czy Faceta, czy przy okazji imienin.
Lubię to, że nie świętujemy specjalnie okazji narzuconych przez dziwaczny kalendarz i potrafimy dbać o siebie codziennie Może to tego powinnyśmy pragnąć i do tego dążyć, a nie do kwiatka raz do roku, który zwiędnie po kilku godzinach?

Dla równowagi dodam, że dziś, 8 marca jest Dzień Osób Rudych (ucałowania dla mojej ciotecznej siostrzenicy, Ewy) i Międzynarodowy Dzień Pokoju na Świecie. Przydałby się, prawda? Zwłaszcza w niektórych rejonach świata…
Niech ten dzień będzie dla Was cudowny, podobnie jak każdy inny. A dziś… może spotkacie kogoś rudego? Nie zapomnijcie złożyć wtedy życzeń, albo choćby podarować uśmiech.

*** Zdjęcie pochodzi z serwisu freeimages.com